มนุษย์เงินเดือน Vs ธุรกิจส่วนตัว เลือกแบบไหนดี? ชาว Pantip มีคำตอบโดนใจมาบอก [2022]

แน่ใจว่า ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย ไม่มีความเสี่ยง

คลิก! อ่านกระทู้ต้นฉบับ

ถ้าทำส่วนตัวอยากทำที่ชอบที่รักจริงๆ ไม่หนักมากไม่ต้องรวยเอาแค่อยู่ได้มีเหลือสำหรับตอนหมดแรงแค่นั้น และแบบที่ไม่ต้องรับผิดชอบชีวิตคนจำนวนมาก

คลิก! อ่านกระทู้ต้นฉบับ

ต้องบอกก่อนว่าหลักการในชีวิตผมคือ “ทางสายกลาง” ดังนั้น ถ้าให้ตอบคำถามพี่ จขกท … ผมจะเลือกเป็นมนุษย์เงินเดือนครับ … สำหรับผม … ชีวิตที่ดำเนินไปอย่างปกติ เรียบง่าย ไม่หวือหวา และสมดุล คือ “ชีวิตที่มีความสุขที่สุด” แล้วครับ แต่ข้อควรระวังของแนวทางนี้ คือ ถ้าเราใช้ชีวิตสบายเกินไป เราอาจจะหยุดเรียนรู้ และหยุดพัฒนา ความยาก (ในความรู้สึกผม) คือ ต้องพยายามรักษาสมดุลให้ได้ครับ …. พูดง่ายๆ คือ มีชีวิตที่สุขสบาย (ไม่ต้องทะเยอทะยาน หรือ ขวนขวายอะไรมากมาย) แต่ไม่หยุดเรียนรู้ และไม่หยุดพัฒนาตัวเอง

คลิก! อ่านกระทู้ต้นฉบับ

อยากเป็นมนุษย์เงินเดือนที่ได้ทำอาชีพที่ตนเองรัก ถนัด และได้เงินเดือนเยอะๆ

คลิก! อ่านกระทู้ต้นฉบับ

ถ้าสถานการณ์ปกติ ก็อยากกินเงินเดือนตลอดไป สบายดีค่ะ ทำงานเสร็จก็กลับมานอน สิ้นเดือนมีเงินใช้ แต่ถ้าช่วงไหนงานเครียด ก็ชอบคิดง่ายๆว่า อยากลาออกไปทำธุรกิจ จะได้ไม่ต้องทนคนเห็นแก่ตัว55 แต่ถ้าต้องเลือก ส่วนตัวขี้กลัวค่ะ ตั้งแต่เรียนจบมา ก็กินเงินเดือนมาครึ่งชีวิต ขอเป็นมนุษย์เงินเดือนยาวๆค่ะ

คลิก! อ่านกระทู้ต้นฉบับ

ตอบในมุมของมนุษย์เงินเดือน ที่เคยทำธุรกิจ แล้วกลับมาเป็นมนุษย์เงินเดือนนะครับ ผมว่ามนุษย์เงินเดือน สบายกว่าจริงครับ ถึงแม้ว่าบางครั้งจะกดดัน หลายครั้งเหนื่อยฟรี ไม่ได้อะไรเพิ่ม แต่หมดเวลางานคือมันได้หยุดจริงๆ พักคือพักจริงๆ แต่เจ้าของธุรกิจคือ ต่อให้เป็นเวลาพัก สมองมันก็ไม่หยุดคิด ต่อให้ไม่ทำงานแล้ว เป็นวันหยุด ตอนนอน หัวสมองมันก็คิดตลอด ว่าจะเอายังไง ทำยังไงต่อ ซึ่งสำหรับผมแล้วมันเหนื่อยมาก แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังเชื่อว่าความมั่นคงไม่มีอยู่จริง และไม่มีอะไรมั่นคงเท่ากับของเราเอง ดังนั้น ถ้ามีโอกาส ผมก็ยืนยันว่าจะทำธุรกิจอีก เพียงแต่ผมจะทำควบคู่กับงานประจำครับ ถ้าต้องลาออกมาเลย คือต้องมั่นใจก่อนระดับนึงแล้ว ถึงจะลาออก

คลิก! อ่านกระทู้ต้นฉบับ

เป็นมนุษย์เงินเดือนนี่แหละ เคยผ่านช่วงมรสุม เศรษฐกิจ บริษัทขาดทุน 20 ล้านก็ยังจ่ายเงินครบ ตรงเวลา ไม่ขาดซักบาท ตกงาน ก็มีเงินเก็บมาใช้ จ่ายรอเศรษฐกิจฟื้น ค่อยหางานใหม่ ไม่ต้องควักเนื้อ จ่ายเงินพยุงร้าน บริษัท ธุรกิจจของเราเอง ถ้าไม่ใหญ่พอ ยิ่งไม่มั่นคงยิ่งกว่าเป็นลูกจ้างเบอร์ต้นๆ ของบริษัทใหญ่ๆ เป็นผู้เชี่ยวชาญในวงการ โดนให้ออก ก็ยังจ้างทำฟรีแลนซ์ พอผ่านวิกฤติ ก็ทำเรื่องจ้างกลับมาทำประจำ พร้อมขึ้นเงินให้อีก 30-50% โควิด ผมต้องปิดร้าน แต่ปิดตั้งแต่เดือนแรกๆ เลย เพราะที่บ้านกลัวโรคมาก เลยสบาย เพราะมันลากยาว แต่บริษัท ใหญ่ๆ ขาดทุนต่อกัน 3-4 ปี ก็ยังไม่ล้ม แต่ถ้าร้านผมขาดทุน ไม่กี่เดือน ผมต้องควักเงินเก็บมาพยุงร้านแล้ว

คลิก! อ่านกระทู้ต้นฉบับ

ทำของตัวเองสิครับ ถ้าอย่างที่ว่า ว่ามีเงินก้อนมีเงินเก็บ มีงานของตัวเองที่ไปได้ ทำเองได้เอง พอก็หยุด คิดว่ายิ่งใจกว้างแบ่งผลกำไร อาจไม่ต้องทำเองไปเสียทั้งหมด คิดได้ทำได้ มีแผนได้ กำหนดงานได้ เป็นลูกน้องเค้า ก็ต้องทำอย่างที่เค้าอยากให้ทำ ทำของตัวเองมันเหมือนทำตลอด คิดตลอด เป็นลูกน้องก็คิดตลอด จะมีสักกี่คน ที่เป็นลูกน้องผู้มีบุญ เลิกงานแล้วเลิกใส่ใจ หลังเลิกงาน หลายคนก็นั่งตั้งวงคุยเรื่องงาน เรื่องเจ้านาย ลูกค้า บางคนยังต้องผวาตื่น มาวางงาน เพื่อที่จะไปทำงานวันต่อไป บางคนก่อนนอน ยังกริ๊งกร๊างหาเพื่อนร่วมงาน วิเคราะห์ผลกระทบเรื่องที่กำลังเกิดในองค์กร โลกของคนแต่ละคน มันคงไม่เหมือนกัน แต่ผม อืมม เป็นลูกน้องก็ไม่เคยสบาย

คลิก! อ่านกระทู้ต้นฉบับ

ส่วนตัวรับเงินเดือนสบายใจกว่าครับ แต่เงินเดือนจะต้องมากพอให้ใช้จ่ายแบบสบายๆ ได้เยอะพอแบบไม่ขัดสน อยากกิน อยากซื้อ อยากเที่ยวได้ทำ ที่สำคัญมีเหลือเผื่อวันที่ต้องหยุดทำงานได้แบบไม่เดือดร้อนคนอื่น

คลิก! อ่านกระทู้ต้นฉบับ

ตอบในฐานะลูกเจ้าของบริษัทครอบครัว และ ผู้จัดการบริษัทเอกชนนะครับ ผมไม่ทำธุรกิจเอง เพราะ เห็นแม่เป็นเจ้าของตั้งแต่สมัยผมเรียนหนังสือ แบกความเครียดหนักมาก ใครบอกอยากหยุดเมื่อไหร่ก็หยุดเพราะเป็นเจ้าของ นั้นอาจจะไม่จริง กลับกลายเป็นว่า ทำงานไม่เป็นเวลา เบียดเบียนวันหยุด เวลาเจอปัญหาก็มี impact มาก ต่างจากลูกจ้าง ผมเลยตัดสินใจมาทำงานเป็นพนักงานเอกชนมา 11 ปีแล้วครับ ความเครียดต่ำ แบ่งเวลาชีวิตได้ พาแม่ พาแฟนไปเที่ยวต่างประเทศได้ทุกปี (ก่อนโควิด) เลิกงานก็สังสรรกับเพื่อนร่วมงาน รายได้มั่นคงแม้ไม่ร่ำรวย แต่ถ้าบริษัทล้ม เราก็มีเงินเก็บ หางานใหม่ หรือผันตัวไปทำธุรกิจที่หลังก็ยังได้

คลิก! อ่านกระทู้ต้นฉบับ